آغاز دفتر

 منت خدای را عزوجل که طاعتش موجب قربتست و به شکر اندرش مزید نعمت. 

هر نفسی که می رود ممد حیاتست و چون بر می آید مفرح ذات 

پس در هر نفسی دو نعمت موجودست و بر هر نعمتی شکری واجب. 

از دست و زبان که بر آید   کز عهده شکرش بدر آید 

 سعدیا چون تو کجا نادره گفتاری هست 

                                                    یا چو شیرین سخنت نخل شکر باری هست